***
***
***
πηγή
***
Θεσσαλονίκη: Η αποστομωτική απάντηση φοιτητή σε ηλικιωμένο άντρα που απαιτούσε να καθίσει στο λεωφορείο
Αποστομωτικό μήνυμα: Ένας φοιτητής άφησε με το στόμα ανοιχτό τους επιβάτες στο λεωφορείο της γραμμής 8. Αυτή ήταν η απάντηση του απέναντι σε έναν ηλικιωμένο που ήθελε να καθίσει στο λεωφορείο.
Αποστομωτικό μήνυμα: Στο λεωφορείο
Ένας ηλικιωμένος άντρας μεταξύ 60-65 ετών μπήκε στο λεωφορείο στην στάση Αριστοτέλους προς Καμάρα. Μετά από πολύ λίγο άρχισε να γκρινιάζει για το ότι δεν σηκώθηκε κανείς για να κάτσει ο ιδιος.
Δεν είχε εντελώς άδικο αλλά ήταν αρκετά επιθετικός. Είπε φράσεις του τύπου: ” Σήμερα οι νέοι δεν σέβεστε τίποτα”, “Χάθηκε ο σεβασμός από την κοινωνία μας”, “Οι νέοι σήμερα δεν υπολογίζετε τίποτα ούτε τους γονείς να βλέπατε όρθιους δεν θα σηκωνόσασταν ” .
Μέχρι που σε κάποια στιγμή είπε “Φτιάχνετε μια κοινωνία που δεν υπάρχει σεβασμός σε τίποτα, θα σκοτώνεστε μεταξύ σας αύριο για μια θέση στο λεωφορείο” . Μετά από αυτή την φράση ένας νεαρός αρκετά σοβαρός του απάντησε με σεβασμό. “Κύριε να σας πω λίγο; Σας ακούω πάνω από πέντε λεπτά να τα βάζετε με την νεολαία και γενικά με την κοινωνία”. “Θέλω απλά να σας θυμίσω ότι την κοινωνία αυτή εσείς την φτιάξατε.
Εσείς τόσα χρόνια μας μάθατε να σκεφτόμαστε μόνο το σήμερα και τον εαυτό μας με τις επιλογές σας. Η γενιά σας τόσα χρόνια παρακαλούσε για να βρει μια θεσούλα και να χώσει το παιδί του, την νύφη του, τον γαμπρό του, και καμιά 15αριά ξαδέρφια. Αδιαφορώντας φυσικά για τον αν αξίζουν την θέση.
Αποστομωτικό μήνυμα: «Η γενιά σας είναι αυτή που μας έμαθε στην μίζα»
Η γενιά σας είναι αυτή που ψήφιζε πάντα ανθρώπους χωρίς καμία αξία να μας κυβερνάνε αλλάζοντας τις αρχές της κοινωνίας, την Ιστορία, την παιδεία, την παράδοση. Η γενιά σας είναι αυτή που μας έμαθε στην μίζα.”.
Εκείνη την στιγμή ο ηλικιωμένος άντρας προσπάθησε να σταματήσει τον νέο. “Τι σχέση έχουν αυτά με το ότι δεν σηκώνετε κανείς για να κάτσει ένας ηλικιωμένος”.
Αποστομωτικό μήνυμα: «O σεβασμός κύριε κερδίζεται δεν απαιτείται»
Το παλικάρι απάντησε με αρκετή ηρεμία : “O σεβασμός κύριε κερδίζεται δεν απαιτείται, και εσείς προσωπικά αυτοχαρακτηριζεστε ηλικιωμένος μόνο και μόνο για να καθίσετε φαίνεστε μια χαρά και υγιείς. Αν όμως το ζητήσετε αυτό από κάποιον ευγενικά είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν θα σας πει όχι.
Το βασικό όμως είναι ότι επειδή ο σεβασμός κερδίζεται όπως προείπα και η δική σας η γενιά παραδίδει μια διαλυμένη χώρα μέσα στην ρεμούλα την κομπίνα και την βρόμα που οι νέοι παλεύουμε να αλλάξει προς το καλύτερο για τον αύριο τον παιδιών μας και όχι το δικό σας. Στο πρόσωπό σας εγώ βλέπω αυτόν που έχει καταδικάσει για χρονιά σύμφωνα με τις κομματικές του ορέξεις και τις επιλογές του και δυστυχώς σήμερα οι νέοι δεν μπορούν να σεβαστούν τον δήμιο τους .”
***
πηγή
13 σχόλια:
Για να σταθώ σ' αυτό το τόσο συνηθισμένο στις μέρες μας θέμα, εν μέσω ιντερνετικών μου "διακοπών", κι εν μέσω πολύ σοβαρότερων ειδήσεων, σημαίνει πως για μένα αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό!
Συμφωνώ και διαφωνώ σε πολλά, συνάμα, ακόμα και στον τίτλο, συγκεκριμένα στην λέξη:
"αποστομωτικό".
Είναι όντως ένα γερό θέμα για Πανελλήνιες και οι δικές μου απόψεις, έστω κι εν συντομία, κάποια στιγμή θα γραφούν.
Είμαι περίεργη για τα σχόλια που θα δω στην γύρα.
Προσωπικά, προσβάλθηκα και με τον γέρο και με τον νιο!
Προσωπικά, δεν δίδαξα ΠΟΤΕ στα παιδιά μου, να μην σέβονται τους μεγαλύτερους και γενικά τους άλλους.
Αυτή η τσίχλα, αναμασήθηκε πολύ και θέλει πέταμα.
Τα ξαναλέμε.
Εγώ είμαι, βαδίζω ήδη τα εξήντα και δεν ξέρω πως αστραπιαία, σκέφτηκα να κρατήσω το άρθρο στο Λεύκωμα...!
Σύμπτωση. Μπορεί και όχι. Δεν ήθελα να χαθεί το θέμα, μέσα στο όλο χάος των ειδήσεών μου ή στιγμών, στα άλλα μου μπλογκς.
Επέλεξα εδώ... που ενώνονται και στιγμές απ' τα νιάτα μου... που ενώνονται με τα γεράματά μου...
Να μην το αναπτύξω, ήταν αυθόρμητο το "κράτημα", τόσο η θέση και η στιγμή (βιαστική), γιατί έπρεπε να στρώσω τραπέζι, κι ο υπολογιστής να πιάσει άκρη, επειγόντως.
Δεν ήθελα να χάσω το θέμα, με τίποτα.
ΌΠως και τώρα, βούτηξα τον πρώτο κωδικό που δεν θα φανει΄, μεν, απόψε, αλλά με καλύπτει ως μετερίζι... στο Λεύκωμα.
Κι επειδή σαν πριν λίγο, δηλαδή στις 11/12, έκλεινε 28 χρόνια απουσίας η Μάννα μου (που δεν χρειάζεται άλλο πια, να σας ζαλίζω μ' αυτό), κι επειδή ήταν και η Παγκόσμια μέρα της Γιορτής του παιδιού (μόνο σε μια ανάρτηση το πέτυχα ως θέμα - κάποτε γίνονταν τηλεμαραθώνιοι αυτή τη μέρα), θα το κρατήσω σαν "στίγμα" ημέρας κι αυτό.
Να γράψω προκαταβολικά πως σχολιάζοντας (μιλάω με μένα, δημόσια, επί της ουσίας), να σας πω, πως, ενώ σέρβιρα τον γιό μου, τον ρώτησα την άποψή του και μετά τον άντρα μου.
Δεν θα το ξημερώσω, ούτε σκοπός μου είναι να φαίνονται πολλά τα σχόλια. Μ' αναγκάζει ο μπλόγγερ να μετράω λέξεις, κι εγώ δεν είμαι καλή στο μέτρημα, ειδικά, όταν πάρω φόρα...
Θα γράψω και τι μου απάντησαν οι δικοί μου, αλλά θέλω να κρατήσω τι μ' ενόχλησε ή θέλω να αναπτύξω στο άρθρο που "έκλεψα".
ΦΥΣΙΚΑ και να μην ξεχάσω να πω στα νιάτα, πως θά 'ρθει στιγμή που θα βλέπουν γερόντια... ή γονείς, σε φωτογραφίες και θα "κλαίνε με αόρατα δάκρυα".
Λίγος σεβασμός, δεν βλάπτει, ακόμα και σε έναν "παράξενο, περίεργο" ακόμα και "λάθος" ενός 60-65αρη...
Το να εκτονωθεί ένας νιος, πάνω του, ρίχνοντάς του όλα τα βάρη της κοινωνίας μας, όχι, δεν θα τον χειροκροτήσω.
Για μια θέση σ' ένα λεωφορείο; Τόσος ντόρος;
Λάθος στιγμή και των δύο.
Η ευγένεια δεν βλάπτει, μα η μόρφωση του φοιτητή, δεν επιτρέπει πολλά.
Πάμε να τονίσω, τσάκα - τσάκα τα γρήγορα, με κόπυ, αφού πω, πως καταλαβαίνω απόλυτα τα νιάτα, έχω παιδιά και ζω τα προβλήματά τους από κοντά, συνάμα μπαινοβγαίνω σε λεωφορείο που κουβαλάει κάθε μέρα φοιτητές, κι έχω δει και ζήσει απίστευτες συμπεριφορές, όχι μόνο σε τρεμάμενα γερόντια, μα και σε εγκύους, γυναίκες με παιδιά, καρότσια, αναπήρους, κ.λ.π.
ΣΕΒΟΜΑΙ τους μεγαλύτερους από μένα και δεν έχω καταλάβει ακόμα πως κι εγώ ήδη μεγάλωσα.
Τινάζομαι απ' το κάθισμα όμως, ακόμα και για φανταράκια...
Αυτά. Πάμε.
Θεσσαλονίκη: Η αποστομωτική απάντηση φοιτητή σε ηλικιωμένο άντρα που απαιτούσε να καθίσει στο λεωφορείο
Θεσσαλονίκη: Τι την θες την πόλη; Γενικό το κακό. Παγκόσμιο. Η τρίτη ηλικία είναι επιζήμια... γενικώς. (να μην το αναπτύξω, βλέπε ειδήσεις)
αποστομωτική: Παίρνει θέση η σελίδα, ότι ο νέος ήταν σωστός; Κι ότι δικαίως "έκλεισε" το στόμα ΕΝΟΣ 60-65αρη άντρα;
απαιτούσε: Γιατί, όχι; Έφτασε τόσο χρονών, όλο και κάτι θα πλήρωσε μια ολόκληρη ζωή, για να δικαιούται μια θέση σ' ένα λεωφορείο! Ας βάλουν πιο πολλά, να μην υπάρχει κανένας όρθιος!
Και οι δυο έχουν δίκιο, ως προς την θέση, σ' ένα λεωφορείο!
Δεν είχε εντελώς άδικο αλλά ήταν αρκετά επιθετικός. Είπε φράσεις του τύπου: ” Σήμερα οι νέοι δεν σέβεστε τίποτα”, “Χάθηκε ο σεβασμός από την κοινωνία μας”, “Οι νέοι σήμερα δεν υπολογίζετε τίποτα ούτε τους γονείς να βλέπατε όρθιους δεν θα σηκωνόσασταν ” .
ΕΔώ που τα λέμε, δεν είπε και ψέματα.
Δεν υπάρχει "εντελώς άδικο", ούτε "επιθετικός".
Υπάρχει η αλήθεια που η "μόρφωση της Παιδείας" μας, τα ΜΜΕ και οι ψυχολόγοι μας ανέλαβαν να "πυροβολήσουν" οικογένεια, γονείς, γεροντικά μυαλά, κ.λ.π. κ.λ.π. "παιδικά τραύματα" και για όλα φταίνε οι μεγαλύτεροι...
Επιθετικοί ήταν και οι δυο και δικαιολογημένα!
Αγανακτισμένοι και οι μεν και οι δε.
Ποιοί όμως θα δώσουν την λύση;
Οι νέοι!
Και πως;
Έτσι;
Πληγωμένοι και ματωμένοι και οι δυο και οι τρεις γενιές, μα ποιος έχει μεγαλύτερες αντοχές, αν όχι, ένας υγιής νέος; (Γιατί στην περίπτωσή μας, μπορεί ο φοιτητής να είχε και πρόβλημα υγείας, πολύ σοβαρότερο απ' την ηλικία του κυρίου, γέροντα, να μην ξεχνιόμαστε! να είμαστε και δίκαιοι!)
“Φτιάχνετε μια κοινωνία που δεν υπάρχει σεβασμός σε τίποτα, θα σκοτώνεστε μεταξύ σας αύριο για μια θέση στο λεωφορείο” .
Ισχύει. Αλήθεια και ξύπνημα για τους νέους, ειδικά τους "παραμορφωμένους".
Αφού βλέπεις νέε μου, πως όλοι έχουν άχρηστα κορνιζωμένα πτυχία, αφού ξέρεις πως δεν θα "χωρέσεις", δούλεψε τα χωράφια σου ή πήγαινε με τα πόδια, μπορείς!
Μετά από αυτή την φράση ένας νεαρός αρκετά σοβαρός του απάντησε με σεβασμό. “Κύριε να σας πω λίγο; Σας ακούω πάνω από πέντε λεπτά να τα βάζετε με την νεολαία και γενικά με την κοινωνία”. “Θέλω απλά να σας θυμίσω ότι την κοινωνία αυτή εσείς την φτιάξατε.
Εσείς τόσα χρόνια μας μάθατε να σκεφτόμαστε μόνο το σήμερα και τον εαυτό μας με τις επιλογές σας. Η γενιά σας τόσα χρόνια παρακαλούσε για να βρει μια θεσούλα και να χώσει το παιδί του, την νύφη του, τον γαμπρό του, και καμιά 15αριά ξαδέρφια. Αδιαφορώντας φυσικά για τον αν αξίζουν την θέση.
Αποστομωτικό μήνυμα: «Η γενιά σας είναι αυτή που μας έμαθε στην μίζα»
Η γενιά σας είναι αυτή που ψήφιζε πάντα ανθρώπους χωρίς καμία αξία να μας κυβερνάνε αλλάζοντας τις αρχές της κοινωνίας, την Ιστορία, την παιδεία, την παράδοση. Η γενιά σας είναι αυτή που μας έμαθε στην μίζα.”.
Εκείνη την στιγμή ο ηλικιωμένος άντρας προσπάθησε να σταματήσει τον νέο.
“Τι σχέση έχουν αυτά με το ότι δεν σηκώνετε κανείς για να κάτσει ένας ηλικιωμένος”.
“Τι σχέση έχουν αυτά με το ότι δεν σηκώνετε κανείς για να κάτσει ένας ηλικιωμένος”.
“Τι σχέση έχουν αυτά με το ότι δεν σηκώνετε κανείς για να κάτσει ένας ηλικιωμένος”.
“Τι σχέση έχουν αυτά με το ότι δεν σηκώνετε κανείς για να κάτσει ένας ηλικιωμένος”.
Η γενιά σας και η γενιά σας!
Η γενιά σας και η γενιά σας!
Η γενιά σας και η γενιά σας!
Η γενιά σας και η γενιά σας!
δεν σηκώνετε κανείς
δεν σηκώνετε κανείς
δεν σηκώνετε κανείς
δεν σηκώνετε κανείς
Αντίλαλοι...
Γι' αυτό ραγίζουν τα βουνά.
Μίσος ανάμεσα σε γενιές και γενιές.
Πού ΕΙΣΑΙ ΜΑΝΑ, ΝΑ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ 'ΣΧΩΡΩ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΟΥ!
ΠΟΥ δεν αξιώθηκα να μην τα κάνω κι εγώ, ώστε να με θυμούνται με αγάπη και να μη με βάζουν στο ίδιο καζάνι της γενιάς μου και της γενιάς μου...!
ΒΑΡΥ ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ, σιωπώ και στηρίζομαι στην "σπουδασμένη" και δίκαια απόφασή σας!
... Φαντάζομαι... οι γέροι γονείς σας, δυσκολεύτηκαν πολύ για να σας σπουδάσουν. Ίσως δεν ζουν. Θυμηθείτε τους στην απόφαση του δίκιου και αθωώστε μας... και τους δυο. Δεν υπήρχε πρόθεση απ' τον γέρο (τόσο ήξερε), ούτε απ' τον νέο (που βλέπει να γκρεμίζονται τα όνειρά του και επιμένει να κρατάει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, με νύχια και με δόντια, μια θέση λεωφορείου...
Πόσο μακριά να είναι άραγε αυτή η απόσταση; (Δεν κατέχω κι από Θεσ/κη!)
Αποστομωτικό μήνυμα: «O σεβασμός κύριε κερδίζεται δεν απαιτείται»
ΣΟΣ ΣΟΣ ΣΟΣ
Αυτή η τσίχλα, αναμασήθηκε πολλάκις. Κούρασε και δεν ευσταθεί.
Ο σεβασμός νεαρέ μου, για να κερδηθεί, απαιτεί χρόνο, κι ο γέρος δεν είχε χρόνο, μεσα στο λεωφορείο.
Κάποια πράγματα ή πρόσωπα ή γεγονότα, απαιτούν "αστραπιαίο" σεβασμό. Δεν ξέρω αυτό αν σας το μαθαίνουν πια, στα Σχολεία...
Δεν ξέρω, αν σας το λένε οι γονείς σας,
Μα, ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ, ΝΑ ΤΟΝ ΝΙΩΘΑΤΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ!
Τρέφετε τον κακό λύκο, μέσα σας, κι αυτό θα είναι εις βάρος σας.
Και δεν απευθύνομαι στον νέο (του άρθρου), αλλά σε όλους τους νέους που "βολεύτηκαν" σε περίπου παραπλήσιες φράσεις.
Εκεί που είστε, ήμασταν (και όντως πεινασμένοι κι από ψωμί), εδώ που είμαστε να 'ρθείτε, (εννοώ στα χρόνια) αλλά... θα 'ρθείτε και πώς;
Θα τα καταφέρετε ή θα σας ξεγελάσουν και εσάς, ακόμα χειρότερα... απ' την γενιά μας και την γενιά μας;
Και απ' όλες τις προηγούμενες γενιές...
Αν ήξερες ΠΟΣΟ μας πονάει... αυτή η αναθεματισμένη θέση στο λεωφορείο... παλληκάρι μου!
Μ' έκανες και "παραμιλώ", απόψε!
Και τι δεν μου θύμισες, κι από θέσεις, κι από λεωφορεία...
Κρατώ το άγνωστο φανταράκι που κοιμήθηκε στον ώμο μου, κι ενώ μούδιασα, δεν έκανα κιχ, μη μου ξυπνήσει.
Κρατώ ένα ξένο μωρό που στην αγκαλιά μου έμαθε να πρωτοκάνει κουπεπέ, σε θέση λεωφορείου.
Κρατώ κι άλλη μια θέση, αξέχαστη, στην ουρά της Παναγίας της Τήνου, της Αγίας Πελαγίας, ποιο νέα, τελευταία, με νάρθηκα, ζαλιζόμουν, κρατιόμουν στο σχοινί, κρυβόμουν... μην καταλάβουν πως ζαλίζομαι, γύρω μου, μπροστά μου, έγκυες, γερόντια, κουτσοί, κ,λ.π. και μια κυρία, πίσω μου, όλο πίσω πήγαινα, έδινα προτεραιότητες... σεβόμουν, ΣΕΒΟΜΟΥΝ...
να μην τα πολυλογώ, με παρακολουθούσε και φώναξε: "Κάν'τε άκρη να περάσει η κυρία, πριν σωριαστεί..."
Γατνζώθηκα κι άλλο απ' το σκοινί, έκανα άκρη, μπορεί να είχα και 40 παλμούς,
να περάσουν, να περάσει, ενώ δυο έγκυες μάλωναν, ότι η μία είχε μαξιλάρι...
...
...Κι είδα την ουρά να είναι άδεια μπροστά μου και η Κυρία στην στροφή να λέει:
"Για σας το είπα, κυρία μου, προχωρείστε!"
...Ντράπηκα, σα να ήμουνα γυμνή.
Έπρεπε να βρω δύναμη να προχωρήσω, να φτάσω πρώτη στην ουρά, για να μην καθυστερώ πια, τους άλλους...
Ναι, νέε μου! Ο σεβασμός κερδίζεται, μα θέλει χρόνο, κόπο και κουπί.
Κάποιες φορές απαιτείται και δεν κρίνεται κάποιος, από μια κακιά νευρική στιγμή, ούτε του νέου, ούτε του γέρου, ούτε του αδύναμου, αρρώστου, μορφωμένου ή αμόρφωτου. (κ.λ.π.)
Μακάρι οι κακές στιγμές όλων μας, να είναι ΜΟΝΟ στιγμές, κι όχι χρόνια!
Παλαίψ'τε και διορθώστε ότι δεν σας αρέσει. Βρείτε χρόνο να σκεφτείτε περισσότερο και να δράσετε, απ' το να ψάχνετε τα λάθη προηγούμενων γεννεών, ακόμα και γονιών!
Εμείς, αργά ή γρήγορα θα Φύγουμε, όπως Έφυγαν και οι δικοί μας οι γονείς.
Προσέξ'τε όμως την ΠΑΓΙΔΑ, που σύντομα θα βρεθείτε (χωρίς να το καταλάβετε)και οι ίδιοι κατηγορούμενοι και ώς γονείς και ώς γενιά, όχι και τόσο πεινασμένοι, όπως η δική μας και η προηγούμενη.
...Γιατί αγόρι μου, άλλο το "ψωμί", κι άλλο το κινητό κι η πολυτέλεια.
Άλλο η μαγκιά, κι άλλο η κλανιά.
οι νέοι παλεύουμε να αλλάξει προς το καλύτερο για τον αύριο τον παιδιών μας και όχι το δικό σας.
Δυστυχώς τα σχόλια, δεν μεγεθύνουν τα γράμματα, να τα κάνω γομάρια στο μέγεθος!
Οι νέοι!
Πού είστε, αγόρι μου;
Για δε, σας βλέπω; (μέσα και τα παιδιά μου!)
Να πάρω κι άλλα γυαλιά. Ούτε με τα καινούργια "βλέπω".
για τον αύριο τον παιδιών μας και όχι το δικό σας.
για τον αύριο τον παιδιών μας και όχι το δικό σας.
για τον αύριο τον παιδιών μας και όχι το δικό σας.
για τον αύριο τον παιδιών μας και όχι το δικό σας.
ΘΕΕ ΜΟΥ!!!
Ποιός μπορεί να λέει ότι αγαπάει το παιδί του και όχι τους γονείς του;
Πώς μπορεί να αξιωθεί, ότι και ο ίδιος θα αγαπηθεί ως γονιός;
Απίστευτη ΜΟΡΦΩΣΗ ΜΙΣΟΥΣ, είτε πιστεύει σε Θεό ο νέος, είτε όχι!
ΞΗμερώνει, κι ακόμα είμαι εκεί, στην αφορμή... και στην θέση...
Θεσσαλονίκη θα είχα φτάσει, ΣΙΓΟΥΡΑ!
Στο πρόσωπό σας εγώ βλέπω αυτόν που έχει καταδικάσει για χρονιά σύμφωνα με τις κομματικές του ορέξεις και τις επιλογές του και δυστυχώς σήμερα οι νέοι δεν μπορούν να σεβαστούν τον δήμιο τους
**************
Τί να πω, άλλο;
Αν ένας φοιτητής που σπουδάζει... στο πρόσωπο ενός γέρου (ακόμα και παράφρονα -πες), βλέπει ΟΛΑ αυτά (κομματικά, κ.λ.π. ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ) και ξεσπά, για μια θέση στο λεωφορείο, ε, τότε...
ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕΓΑΛΟ!
Καληνύχτα μας!
Υπογραφή:
Μια "δήμια" Κατερίνα
που θα βλέπω φοιτητές και θα σηκώνομαι αμέσως, γιατί - ΟΝΤΩΣ - κάποιοι το έχουν ανάγκη, πολύ περισσότερο από μένα που έχω κότσια και με το ζόρι φοράω παπούτσια, χειμώνα καιρό.
Να τα!, είπα και το πρόβλημά μου, γιατί δεν πολυ-κυκλοφορώ!
Ξυπόλητη θα βγω στους δρόμους, παλληκάρια μου (με δυο λ και η, έτσι, χορταστικά), για να σας στηρίξω!
Μαζί σας είμαι και με φτύνω, για τα λάθη μου!
Προχωράτε, όμως, κολλήσαμε σε στάσιμα και βρώμικα νερά!
Η ζωή στο κήρυγμα και στην κριτική, είναι εύκολη, όσο και στην μόρφωση απ' το διάβασμα.
Εν ολίγοις:
Συμπέρασμα: Ούτε ο σεβασμός, ούτε τα κότσια, προκύπτουν απ' τα πτυχία, αλλά... απ' το δύσκολο περπάτημα της ζωής, σε στενά ή με φτηνά παπούτσια, νέε μου και γιε μου, ακόμα και εγγονέ μου!
Κράτα γερά και κάνε όλον αυτόν τον άδικο θυμό με τις προηγούμενες γενιές, ΚΡΙΚΟ που θα ενώσει με ΑΓΑΠΗ, την δική σου και τις επόμενες!
Ρε (φιλικότατον) νιάτα! Σε τι κόσμο θα μεγαλώσετε τα παιδιά σας, χωρίς παππούδες;
Αυτή είναι Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΑΣ, που στερηθήκαμε για να σας "μορφώσουμε";
Καλύτερα να σας κρατάγαμε στο χωριό... να "μετράτε τα άστρα"!
Ποιο ευτυχισμένοι θα ήμασταν όλοι μας και δεν θα μαλώναμε για μια θέση σε ένα λεωφορείο, που έτσι κι αλλιώς, δεν χωράει πολλούς!
Σκέψου τώρα, που είμαστε και η ΠΥΛΗ μετανάστευσης!
Μεγάλη κουβέντα
Ο νεαρός τάχει μπλέξει τα πράγματα...
Λοιπόν... Φταίνε οι μεγάλοι που δεν του έμαθαν τρόπους... Φταίει κι αυτός που δεν έμαθε τρόπους...
Τα υπόλοιπα είναι άλλο θέμα...
Άλλη ανάρτηση...
Καλά Χριστούγεννα
Καλά Χριστούγεννα, Λαμπρινή μου!
Πολλά τα άλλα θέματα, χρειάζεται "εργασία" μεγάλη, για να αναπτυχθούν όλα.
Φιλιά και στις δυο σας!
Δημοσίευση σχολίου