Με πρόλαβαν οικογενειακές υποχρεώσεις, ας κάνω τσάκα - τσάκα, μια αρχή.
Το ρήμα και η έννοια "ζω", έχει για μένα ιδιαίτερη βαρύτητα, εφόσον ζω, από ένα Θαύμα συγκλονιστικό και με όραμα της Παναγίας και από τότε έχει αλλάξεικατά πολύ, ο τρόπος που βλέπω την ζωή και τον σκοπό της.
Έχω ζήσει κι άλλες φορές από Θαύματα, αυτό όμως, ήταν πολύ Δυνατό, για να το "καταλάβω", πόση βαρύτητα μπορεί να είχε.
Κλείνει το θέμα αυτό, γιατί η ζωή μου, υπάρχει σε τόσα μπλογκς, έτσι κι αλλιώς!
Ζω κι εγώ, ανάμεσα σε τόσους άλλους, σε μια ζωή που δεν μ' αρέσει (όπως την καταντήσαμε, γενικώς), γι' αυτό, όλο και θα προσπαθώ να την αλλάξω, με την ελάχιστη δύναμη που έχω, ώς άνθρωπος, μα που γίνεται Μεγάλη, όταν μού την δίνει, για Καλό σκοπό.
Κατά τα άλλα, τα δέκα σχεδόν χρόνια που πέρασαν από πάνω μου, άφησαν τα χνάρια ενός πολυπατημένου δρόμου, (σώματος και ψυχής)με πολλές στεναχώριες, απώλειες αγαπημένων ανθρώπων, γνωστών, μακρινών, ακόμα και ξένων, με τσαλακωμένη υγεία, μέσα και ψυχολογία, με όνειρα βατά (για το παρελθόν,μα όχι για το τώρα μας), που όμως, ακόμα δεν φύτρωσαν και με όνειρα συγκρατημένα, γενικώς, δίνοντας προτεραιότητα στην υγεία όλων, στην αγάπη, στην κατανόηση, στην υπομονή και επιμονή στο Καλό, στο δίκιο, στο χωρίς προθέσεις κακές, κ.λ.π.
Ένα βασικό που μού άλλαξε η ζωή, εκτός απ' την ωριμότητα, στο ότι ότι λάμπει, δεν είναι απαραίτητα και χρυσός, είναι, ότι λιγόστεψα τις ευκαιρίες να με χαστουκίζουν οι άλλοι (θέλοντας ή μη), γυρίζοντας ξανά το μάγουλο, γιατί απλά, το χρειάζομαι για μένα και την οικογένειά μου.
Αυτά, σε γενικές γραμμές, γιατί έτσι, κι αλλιώς, δεν χωράω, σε πολλά σχόλια. Εν ολίγοις, δεν αποδεικνύω πια στους άλλους, αν τους αγαπώ, τους εκτιμώ, τους σκέφτομαι, κ.λ.π. Απαιτώ απ' αυτούς, να το νιώθουν και όχι να το "βλέπουν", είτε σε οθόνη, είτε σε τηλέφωνα, είτε με την παρουσία μου, χτυπώντας κάρτα συχνά, στην ζωή τους. Ξέροντας ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στα βασικά τους στοιχεία, συνεχίζω και ζω, έτσι, συχνάκις (απειράκις....) γράφοντας και τις σκέψεις μου και δημόσια. Υγ. Κι αυτό ήταν το τσάκα - τσάκα μου!!! Κατερίνα, ετών 55!!!
Λαμπρινη Πολλα εχουν αλλαξει 1ον μεγαλωσα. Κι εκλεισα το στομα μου, και δεν μιλαω για πολλα που με ενοχλουν 2ον Σπουδασα κι αλλα πραγματα... και σπουδαζω 3ον Πεφτω απο τα συννεφα... για τους ανθρωπους και την συμπεριφορα τους 4ον Εμαθα να κανω υπομονη 5ον Ανοιξε η πορτα του ιντερνετ και βρηκα... πολλα εκει... 6ον Γνωρισα μια καλη φιλη...( την Κ.Δ.) κι εμαθα οτι εχω φιλες καλες...
Βλέπω ακόμη να είσαι παιδί, με τα ...λευκώματα. και τις εξομολογήσεις... Θα μου πεις, όλοι, κάποια στιγμή είμαστε παιδιά. . Σε χάρηκα, όμως... Μόνο που σε μένα, δεν...πολυπάει να αναφερθώ σε ερωτο-αποκρίσεις... (γι' αυτό και δεν δίνω εύκολα συνεντεύξεις...)
Κάπου, κάπως πικραμένη σε βλέπω... Καλά κάνεις ότι κάνεις. Και με την πείρα σου, ξέρεις να διαλέγεις... Προέχει η 'αμεση οικογένεια. Εκεί να εστιάζεσαι. Το έχω γράψει αρκετές φορές.Τα πάντα είναι μια ματαιότητα...
ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΗ, τώρα μού ΕΔΕΙΞΕ το σχόλιό σου... Ν' αρχίσεις ΝΑ ΜΙΛΑΣ! ΕΤΑΧΘΗΣ ΓΙ' ΑΥΤΟ, απλά, δεν το κατάλαβες εγκαίρως. Κι εγώ άργησα... ΕΥΧΗ: Να ΜΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ, ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ! δύσκολη...
ΟΧΙ ΦΙΛΗ. ΑΔΕΛΦΗ ΨΥΧΗ! ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ Ε. "ΑΚΟΥ" ΤΗΝ!
Σήμερα, 31 ιανουαρίου 2016, κι ακόμα παιδεύομαι να βάλω ιντερντική (ΝΤΑΝ-ΝΤΑν, Άγιος Νεκτάριος!!!) τεχνικά, τάξη! Δε θέλω και πολύ, να μάθω! Το "ΝΤΑΝ" που μόλις σταμάτησε, επιμένει να μείνω στην "ΟΥΣΙΑ"!
Υγ. Δε μ' αρέσει το Δε.Στα.Πα. Δε ζητάω επιβεβαίωση. Δίκαιο, ζητάω. Το ψάχνω και ψάχνομαι, όμως, ελπίζοντας πως είμαι σε ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ.
Είχα μια μετωπική, ξεφυλλίζοντας το 2006 (έτυχε), ας μείνει κι αυτό εδώ:
Ξεφυλλίζοντας "κάτι" από 2006, μη έχοντας δάκρυα, πια, πολλοί κόμποι στάθηκαν στον λαιμό.
Εσωτερική κραυγή, ίσως "κούνησε" και τον "αέρα".
ΠΕΣ ΜΟΥ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ; ΠΩΣ;
Η πρώτη "κραυγή" πάει σε μια γυναίκα. Μετά... πληθυντικός αριθμός:
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΑΤΕ; ΠΩΣ;
ΚΑΙ, για ΠΟΣΟ, ΑΚΟΜΑ;
Να συγχωρήσω;... Ποιον; Τον "αέρα";
ΑΝ ΑΥΤΟ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΟΙΩΜΕΝΟΥΣ, ΑΣ ΤΟ ΚΟΡΝΙΖΩΣΟΥΝ! ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΤΕ, ΚΑΛΩΣ, ...ΠΑΡΑΠΑΝΩ. Κατερίνα και τότε και τώρα. Ξυπόλυτη στ' αγκάθια, μια ζωή.
9 σχόλια:
Με πρόλαβαν οικογενειακές υποχρεώσεις, ας κάνω τσάκα - τσάκα, μια αρχή.
Το ρήμα και η έννοια "ζω", έχει για μένα ιδιαίτερη βαρύτητα, εφόσον ζω, από ένα Θαύμα συγκλονιστικό και με όραμα της Παναγίας και από τότε έχει αλλάξεικατά πολύ, ο τρόπος που βλέπω την ζωή και τον σκοπό της.
Έχω ζήσει κι άλλες φορές από Θαύματα, αυτό όμως, ήταν πολύ Δυνατό, για να το "καταλάβω", πόση βαρύτητα μπορεί να είχε.
Κλείνει το θέμα αυτό, γιατί η ζωή μου, υπάρχει σε τόσα μπλογκς, έτσι κι αλλιώς!
Ζω κι εγώ, ανάμεσα σε τόσους άλλους, σε μια ζωή που δεν μ' αρέσει (όπως την καταντήσαμε, γενικώς), γι' αυτό, όλο και θα προσπαθώ να την αλλάξω, με την ελάχιστη δύναμη που έχω, ώς άνθρωπος, μα που γίνεται Μεγάλη, όταν μού την δίνει, για Καλό σκοπό.
Κατά τα άλλα, τα δέκα σχεδόν χρόνια που πέρασαν από πάνω μου, άφησαν τα χνάρια ενός πολυπατημένου δρόμου, (σώματος και ψυχής)με πολλές στεναχώριες, απώλειες αγαπημένων ανθρώπων, γνωστών, μακρινών, ακόμα και ξένων, με τσαλακωμένη υγεία, μέσα και ψυχολογία, με όνειρα βατά (για το παρελθόν,μα όχι για το τώρα μας), που όμως, ακόμα δεν φύτρωσαν και με όνειρα συγκρατημένα, γενικώς, δίνοντας προτεραιότητα στην υγεία όλων, στην αγάπη, στην κατανόηση, στην υπομονή και επιμονή στο Καλό, στο δίκιο, στο χωρίς προθέσεις κακές, κ.λ.π.
Ένα βασικό που μού άλλαξε η ζωή, εκτός απ' την ωριμότητα, στο ότι ότι λάμπει, δεν είναι απαραίτητα και χρυσός, είναι, ότι λιγόστεψα τις ευκαιρίες να με χαστουκίζουν οι άλλοι (θέλοντας ή μη), γυρίζοντας ξανά το μάγουλο, γιατί απλά, το χρειάζομαι για μένα και την οικογένειά μου.
Αυτά, σε γενικές γραμμές, γιατί έτσι, κι αλλιώς, δεν χωράω, σε πολλά σχόλια.
Εν ολίγοις, δεν αποδεικνύω πια στους άλλους, αν τους αγαπώ, τους εκτιμώ, τους σκέφτομαι, κ.λ.π.
Απαιτώ απ' αυτούς, να το νιώθουν και όχι να το "βλέπουν", είτε σε οθόνη, είτε σε τηλέφωνα, είτε με την παρουσία μου, χτυπώντας κάρτα συχνά, στην ζωή τους.
Ξέροντας ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στα βασικά τους στοιχεία, συνεχίζω και ζω, έτσι, συχνάκις (απειράκις....) γράφοντας και τις σκέψεις μου και δημόσια.
Υγ. Κι αυτό ήταν το τσάκα - τσάκα μου!!!
Κατερίνα, ετών 55!!!
Λαμπρινη
Πολλα εχουν αλλαξει
1ον μεγαλωσα. Κι εκλεισα το στομα μου, και δεν μιλαω για πολλα που με ενοχλουν
2ον Σπουδασα κι αλλα πραγματα... και σπουδαζω
3ον Πεφτω απο τα συννεφα... για τους ανθρωπους και την συμπεριφορα τους
4ον Εμαθα να κανω υπομονη
5ον Ανοιξε η πορτα του ιντερνετ και βρηκα... πολλα εκει...
6ον Γνωρισα μια καλη φιλη...( την Κ.Δ.) κι εμαθα οτι εχω φιλες καλες...
http://amandoctor.blogspot.gr/2016/01/blog-post_54.html
Είναι μια απάντηση για χθες.
...Αν έχεις φτάσει πολλές φορές κοντά στην Άλλη Όχθη, αλλάζεις... θες δε θες.
...γεια σου, κυκλαμινό μας!
Βλέπω ακόμη να είσαι παιδί, με τα ...λευκώματα. και τις εξομολογήσεις...
Θα μου πεις, όλοι, κάποια στιγμή είμαστε παιδιά. .
Σε χάρηκα, όμως... Μόνο που σε μένα, δεν...πολυπάει να αναφερθώ σε ερωτο-αποκρίσεις... (γι' αυτό και δεν δίνω εύκολα συνεντεύξεις...)
Κάπου, κάπως πικραμένη σε βλέπω... Καλά κάνεις ότι κάνεις. Και με την πείρα σου, ξέρεις να διαλέγεις...
Προέχει η 'αμεση οικογένεια. Εκεί να εστιάζεσαι. Το έχω γράψει αρκετές φορές.Τα πάντα είναι μια ματαιότητα...
Σε φιλώ
και σε θαυμ'αζω,
Υιώτα, ΝΥ
Δεν είναι ΜΟΝΟ, ερωτο-αποκρίσεις, Γιώτα!
Έρωτας δεν είναι μόνο το κρεβάτι!
Πικραμένη;
ΟΧΙ!
Οι άνθρωποι δεν είναι κακκοί. Κάτι άλλο τους κυριεύει και μ' αυτό θυμώνω και το ΠΟΛΕΜΩ.
ΚΑΤΙ ΆΛΛΟ θαυμάζεις σε μένα... Ψάξ' το... Γιά σένα, για την οικογένεια και για ΟΛΟΝ τον ΚΟΣΜΟ!
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΠΑΝΤΑ ΗΞΕΡΑ πως ΑΝΗΚΕΙ στον ΘΕΟ!
ΟΠΟΤΕ, ΥΠΕΡΑΝΩ, ΕΧΩ ΕΚΕΙΝΟΝ!
Φιλιά! Μην αμφιβάλλεις ότι Σ' ΑΓΑΠΩ και σε ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, κ.λ.π. ΞΕΡΕΙΣ!
ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΗ, τώρα μού ΕΔΕΙΞΕ το σχόλιό σου...
Ν' αρχίσεις ΝΑ ΜΙΛΑΣ!
ΕΤΑΧΘΗΣ ΓΙ' ΑΥΤΟ, απλά, δεν το κατάλαβες εγκαίρως.
Κι εγώ άργησα...
ΕΥΧΗ: Να ΜΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ, ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ!
δύσκολη...
ΟΧΙ ΦΙΛΗ.
ΑΔΕΛΦΗ ΨΥΧΗ!
ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ Ε.
"ΑΚΟΥ" ΤΗΝ!
"Σ" ΑΓΑΠΑΑΑΑΑΑΑΑΩ, απ' το ΑΛΛΙΩΣ!
<3 <3
Ημερολογίου...
Σήμερα με "άφησε" να φτάσω εδώ.
Πολλά τα "ΟΠΛΑ", γύρω.... ΝΙΚΗΣΕ!
Σήμερα, 31 ιανουαρίου 2016, κι ακόμα παιδεύομαι να βάλω ιντερντική (ΝΤΑΝ-ΝΤΑν, Άγιος Νεκτάριος!!!) τεχνικά, τάξη!
Δε θέλω και πολύ, να μάθω!
Το "ΝΤΑΝ" που μόλις σταμάτησε, επιμένει να μείνω στην "ΟΥΣΙΑ"!
Υγ. Δε μ' αρέσει το Δε.Στα.Πα.
Δε ζητάω επιβεβαίωση. Δίκαιο, ζητάω. Το ψάχνω και ψάχνομαι, όμως, ελπίζοντας πως είμαι σε ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ.
Είχα μια μετωπική, ξεφυλλίζοντας το 2006 (έτυχε), ας μείνει κι αυτό εδώ:
Ξεφυλλίζοντας "κάτι" από 2006, μη έχοντας δάκρυα, πια, πολλοί κόμποι στάθηκαν στον λαιμό.
Εσωτερική κραυγή, ίσως "κούνησε" και τον "αέρα".
ΠΕΣ ΜΟΥ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ;
ΠΩΣ;
Η πρώτη "κραυγή" πάει σε μια γυναίκα.
Μετά... πληθυντικός αριθμός:
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΑΤΕ;
ΠΩΣ;
ΚΑΙ, για ΠΟΣΟ, ΑΚΟΜΑ;
Να συγχωρήσω;...
Ποιον; Τον "αέρα";
ΑΝ ΑΥΤΟ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΟΙΩΜΕΝΟΥΣ, ΑΣ ΤΟ ΚΟΡΝΙΖΩΣΟΥΝ!
ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΤΕ, ΚΑΛΩΣ, ...ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
Κατερίνα και τότε και τώρα.
Ξυπόλυτη στ' αγκάθια, μια ζωή.
13 Φεβρουαρίου 2016 - 11:32 μ.μ
Δημοσίευση σχολίου